ZAPOMNIANE ZIOŁA SŁOWIAN - wierzbówka
Kiprzyca Wierzbówka – Najsmaczniejsza herbata na świecie Ivan Czaj – nazywana bombą MIEDZI i WIT. C - SŁOWIAŃSKA HERBATAOczywiście chabry- szybkie suszenie, rumianek na herbatkę, akacja również a po co mi kiprzyca?
Wyciągi z ziela wierzbówki i wierzbownicy działają przeciwbakteryjnie (oenothein niszczy Propionibacterium acnes), antyandrogennie, przeciwzapalnie, odtruwająco (wzmaga procesy detoksykacji), pobudzająco na regenerację tkanki nabłonkowej, rozkurczowo, przeciwalergicznie, przeciwwysiękowo, uspokajająco, przeciwbólowo. Hamuje przerost gruczołu krokowego. Zapobiega nowotworom wymiatając wolne rodniki i usuwając nadtlenki oraz zapobiegając ich powstawaniu. Aktywuje limfocyty NK i ADCC (Natural Killer cell cytotoxicity). Hamuje enzym 5-alfa reduktazę i aromatazę (5-AR), przekształcający testosteron w dehydrotestosteron DHT (epilobium to inhibitor 5-AR). Prawdopodbnie też blokuje receptory dla DHT w gruczole krokowym i w skórze, zapobiegając nipożądanemu oddziaływaniu tego hormonu na chory gruczoł krokowy (epilobium zapobiega kumulacji DHT w gruczole krokowym).
Indianie Ameryki Północnej, jak również Europejczycy wykorzystywali to zioło jako środka przeciwdrgawkowego. Jego korzenie oraz liście były używane do sporządzania wszelkiego rodzaju naparów w leczeniu astmy, kokluszu czy męczących czkawek. Suszonych liści używano jako środka uśmierzającego i ściągającego. Wierzbówka kiprzyca była uważana jako pokarm. Kanadyjczycy pochodzenia francuskiego tak wysoce cenili to zioło, że nazywali je „asperge”, co znaczy szparagi.
Wierzbówka kiprzyca posiada właściwości ściągające oraz uśmierzające. Dzięki tym właściwościom zioło stosuje się w leczeniu rozwolnień, nadmiernego śluzu w organiźmie, zapalenia okrężnicy oraz w leczeniu jelita wrażliwego. Z wierzbówki kiprzycy przygotowywuje się maści, które są stosowane w celu łagodzenia problemów skórnych u dzieci. Zioło to jest z powodzeniem stosowane w Austrii oraz w Niemczech w leczeniu problemów związanych z prostatą.
Młode liście zioła są zbierane wiosną i latem, natomiast kłącza wczesną wiosna lub na jesieni. Liście dodaje się do wszelkiego rodzaju sałatek. Natomiast po ich ususzeniu i poddaniu procesowi fermentacji, przyrządza się z nich zieloną herbatę, która posiada właściwości nasenne oraz lekko uspokajające. Kłącza wierzbówki kiprzycy można jeść na surowo lub przerabiać na mąkę, którą następnie używa się do pieczenia chleba. Chleb upieczony z mąki wierzbówki kiprzycy posiada lekko orzechowy posmak. Jest bardzo zdrowy.
Występuje zwiększenie ryzyka zawału, wywoływania rozległych uszkodzeń serca i tętnic oraz pojawienia się nieprawidłowości w zapisie elektrokardiograficznym (EKG).
Zbierz liście wierzbówki kiprzycy, najlepiej młode i piękne.
Rozsyp na stole, warstwą około 5cm i zostaw na kilka godzin, aż zwiędną.
Porcję liści i roluj w dłoniach, na kształt cygara, aż puszczą sok.
Zrolowane liście włóż do szklanego naczynia i przykryj wilgotną ściereczką (może to być również słoik z nakrętką).
Odstaw w ciepłe miejsce na 12 godzin. Kolor liści zmieni się z zieleni na brąz. Uwaga – niewskazana jest zbyt wysoka temperatura (zniszczy enzymy odpowiedzialne za fermentację) i przedłużanie procesu (liście zaczną pleśnieć po ok. 30 godzinach).
Wyjmij liście i pokrój.
Wysusz liście w temp. 100 stopni (ok. 1 godzina).
Herbata gotowa, przechowuj w szczelnie zamkniętym pojemniku.
Herbatkę można dowolnie aromatyzować, np. miętą, cytryną, owocami. Ogromne pole do popisu. Herbatka to źródło karotenu, wit. C, B, żelaza, miedzi , manganu, zawiera 20% tanin, bioflawonoidy, pektyny. Ma silne działanie przeciwzapalne. Jest zdrowa i pyszna.
Surowiec:
Do celów leczniczych wykorzystywane jest ziele - Herba Epilobii. Ziele należy zbierać w czasie kwitnienia i suszyć w temperaturze pokojowej lub do 50 stopni Celsjusza. Chronić przed szkodnikami i światłem w szczelnie zamkniętych słojach, w ciemnym i suchym pomieszczeniu. Do przygotowania intraktu i maceratu potrzebne jest świeże kwitnące ziele wierzbówki lub wierzbownicy.
Wierzbówka kiprzyca (Chamaenerion angustifolium), przez wielu botaników klasyfikowana jako wierzbownica kiprzyca (Epilobium angustifolium L.) – gatunek rośliny należący do rodziny wiesiołkowatych (Onagraceae). Ma zasięg okołobiegunowy, występuje w Ameryce Północnej, Azji i w Europie. W Polsce jest rośliną pospolitą zarówno na niżu, jak i w górach Znana też jako wierzbówka wąskolistna.
Rośnie za naszymi oknami i każdy z wyglądu ją zna lecz mało kto dziś już wie o jej magicznych uzdrawiających właściwościach oraz walorach smakowych.
Otóż kochani kiprzyca to nasza pierwotna SŁOWIAŃSKA HERBATKA , póki Brytyjczycy nie przywieźli na stary kontynent herbaty z Indii, wszyscy Słowianie, Celtowie i wikingowie pili herbatę z kiszonej kiprzycy, do dziś pije się ja na „rusi” aż po Mongolie i w tybecie, nazywamy ja potocznie rosyjską herbatą- jest naprawdę pyszna i ma niesamowite właściwości.
Na Alasce tradycja wskazuje lecznicze właściwości wierzbówki: stosowana jest jako surowiec odkażający (przy skaleczeniach). Nowoczesne badania ujawniły jednak bardzo złożony skład chemiczny rośliny. Obok silnych substancji przeciwbakteryjnych, roślina zawiera całą gamę czynników wpływających na układ hormonalny.
Polecana jest:
przy problemach skórnych (trądzik, zapalenie mieszków włosowych, nadmierna keratynizacja), wypadaniu włosów, nadmiernym owłosieniu u kobiet i chorobach prostaty.
Wierzbówka kiprzyca jest wieloletnim ziołem, którego wysokość dochodzi od 70 cm do 1.5 m. Zioło to ma duże kwiaty koloru purpurowego. Owoc wierzbówki kiprzycy jest w kształcie brązowatej kapsuły otwartej z obydwu stron, z których wydobywają się dojrzałe, owalnego kształtu nasiona. Łodyga tego zioła jest gęsto ulistniona. Posiada liście lanceowatego kształtu. Kwiaty są koloru pupurowego, zebrane w stożkowate grona. Zioło to kwitnie od czerwca do lipca.
Wierzbówka kiprzyca porasta brzegi wilgotnych lasów. Rośnie w kępach i z daleka tworzy wrażenie palącego się lasu. Widok ten jest jeszcze bardziej widowiskowy, gdyż zioło to lubi rosnąć w miejscach wypalonego lasu. Wierzbówka kiprzyca rośnie na każdym rodzaju gleby. Nowo rozkopane miejsca lub doły szybko porastają ziołem. Chociaż lubi także gleby żyzne, wilgotne. Zioło to można również znaleźć rosnące w Górach Skalistych.
ZASTOSOWANIE:
OGROMNE ILOŚCI MIEDZI w Kiprzycy to naprawdę dar natury!
Brak miedzi tak nam potrzebnej powoduje:
Niedobór miedzi obniża liczbę białych krwinek co równa się ze zwiększoną podatnością na zakażenia, przeziębienia i inne choroby, czyli ogólny spadek odporności.
Powoduje także zaburzenia w powstawaniu kolagenu, białka które wchodzi w skład tkanki łącznej. Wytwarza ograniczenie produkcji energii przez organizm i obniżenie sprawności enzymów.
Osoby ze zbyt niskim poziomem miedzi w organizmie często mają zaburzenia wzrostu, bladą skórę, obrzęki, łamliwe paznokcie i wypadające włosy. Do objawów należy też nadpobudliwość ruchowa, zwiększenie poziomu cholesterolu we krwi oraz niedostateczne wykorzystanie dostarczonego żelaza i białek.
U dzieci może dojść do zaburzeń rozwoju nerwów, kości i płuc lub zmian w strukturze tkanek nawet całych organów. Przypuszcza się że niedobory miedzi mogą mieć związek z wadami kręgosłupa a zwłaszcza skoliozy, powstającej w wieku rozwojowym.
Jest możliwość odczuwania mrowienia rąk i nóg, oraz ich drętwienie. Oprócz tego zbyt niski poziom miedzi może przyczynić się do rozwoju problemów umysłowych i emocjonalnych (np. apatia, anoreksja nerwowa, depresja).
Dodatkowo może wystąpić powiększenie wątroby i śledziony. Należy pamiętać o tym, że brak tego ważnego mikroelementu może powodować bezpłodność.
Sukces wierzbówki kiprzycy (rosyjskiej herbaty) przeszkadzał plantatorom w Indiach, rozpuszczono więc plotkę o fałszowaniu produktu białą glinką, co miało być szkodliwe dla zdrowia. Taktyka skuteczna i do 1917 roku całkowicie wyeliminowano rosyjską konkurencję. Nie wszyscy zapomnieli o rosyjskim smakołyku, można też kupić Koporski czaj w sklepach internetowych. Przetrwała procedura przygotowania. ja wole przygotować ja samodzielnie, a że robię większe ilości to z chęcią ja rozpowszechniam.
A jak „przygotowujemy zioło to spożycia?
Poza walorami smakowymi rosyjska herbata to przede wszystkim zdrowy napój, który warto spożywać ze względu na jego właściwości. Zawiera spore ilości witamin z grupy B, witaminy C (6,5 raza więcej niż w cytrynie!), a także bioflawonoidy, pektyny, karoten i takie pierwiastki jak żelazo, miedź i mangan.
Ivan Czaj zwiększa odporność organizmu na niekorzystne czynniki środowiskowe. Odświeża, dodaje sił i energii.
Synergizm farmakologiczny:
Preparaty z wierzbownicy i wierzbówki warto łączyć z lekami lipotropowymi, zółciopędnymi i ochroniającymi miąższ wątroby, lekami antyandrogennymi, estrogennymi, antyoksydantami, lekami spazmolitycznymi, moczopędnymi, odkażającymi układ moczowy i przeciwtrądzikowymi.
Za granicą są produkowane kosmetyki zawierające w składzie wyciągi z wierzbówki (Holandia, Szwajcaria, Niemcy, Kanada, USA, Anglia, Francja).
W Polsce w niektórych sklepach zielarskich jest dostępne suche ziele wierzbówki.
Autor: Grzegorz Skwarek
źródło;http://www.herbiness.com/rosyjska-herbata-najsmaczniejsza-…/http://luskiewnik.strefa.pl/farmakologia/epilobium.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz